عدم امنیت، تعرض، فشارهای قانونی، اذیت و آزار ایرانیان غیر شیعه ۱۲ امامی
(بهایی، یهودی، مسیحی، زرتشتی،اهل تسنن و حتی باورمندان به سایر آئین های اسلامی همچون اهل حق، دراویش، شیعیانی که به نام های ملی ـ مذهبی و یا روشنفکر دینی شناخته می شوند)
با توجه به گستردگی نوع بشر در سراسر گیتی، امروز کمتر کشوری را می توان یافت که تمامی مردم آن دارای نژاد، قوم، زبان، دین، فرهنگ و .. مشترک باشند، بنابراین به جرأت میتوان گفت که افراد ساکن در تمامی کشورها تجربه زندگی کنار سایر باورمندان به تفکرات،عقاید واندیشه متفاوت را دارند ورعایت حقوق آنان نیز همواره مورد توجه نهادهای حقوق بشری بوده است.
اگر چه از تاریخ به رسمیت شناختن اعلامیه جهانی حقوق بشر در سازمان ملل ۶۹سال می‌گذرد اما ایران در صف اول کشورهایی است که نه تنها به این امر توجهی نداشته و آنان را به رسمیت نمی شناسد، بلکه بطور مستمر انواع محدودیت ها، تبعیض ها و .. را نسبت به آنها انجام داده وکمترین حقوقی برای شان قائل نیست.
نظرات، سخنرانی ها و بطور کلی عملکرد مقامات جمهوری اسلامی پبیوسته فضایی سرشار از ترس و وحشت را برای پیروان همه مذاهب غیر شیعه از جمله بهاییان، دراویش، مسیحیان پروتستان، یهودیان و شیعیانی که مواضع رسمی حکومت را نمی‌پذیرند بوجود آورده و رسانه‌های تحت کنترل نظام نیز مملو از تبلیغات منفی علیه آنان و بویژه پیروان آئین بهائی است.
یاد آوری: حق برخورداری از محاکمه منصفانه، آزادی فکر، عقیده، مذهب و آزادی بیان از جمله حقوق تفکیک ناپذیر انسانست که به تکرار در محتوای اعلامیه جهانی حقوق بشر قرار دارد.
متاسفانه شرط و قید پایبندی به اسلام اولین اصل گنجانده شده در تمام آگهی‌های استخدام ادارات و دستگاه‌های دولتی است که در روزنامه‌ها رسمی کشورمشاهده میشود واین سد بزرگی است در برابر گروه وسیعی از دواطلبین و افراد جویای کار.
گفتنی است اینگونه محدودیت ها نه تنها درعرصه‌های اشتغال، آموزش، مسکن و…اعمال میشود که دربسیاری از دفاتر و شرکت های خصوصی و پذیرش دانشگاه، نیز وجود دارد، تا مرحلۀ پلمپ محل کسب و تخریب محل دفن عزیزانشان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر